Nakakadurog ng puso ang istoryang ito ni Joven Opeña. Isang ama na handang gawin ang lahat, kahit pa maglakad ng daan-daang kilometro mula Maynila hanggang Bicol, para lang makita at makasama ang kanyang anak sa huling sandali nito. Ang ganitong uri ng sakripisyo ay tunay na sumasalamin sa walang kapantay na pagmamahal ng isang magulang.
Nakakalungkot isipin na sa kabila ng kanyang pagsusumikap at paghihirap, hindi na niya inabutan nang buhay ang anak niya. Hindi lamang ito kwento ng isang ama, kundi kwento rin ng kahirapan, ng kakulangan sa oportunidad, at ng sistemang madalas ay hindi sapat para sa mga tulad ni Joven.
Pero sa kabila ng lahat, may liwanag pa rin sa kwento niya — ang mga taong hindi niya kakilala pero nagpakita ng malasakit. Ipinapakita nito na sa gitna ng kahirapan, may kabutihan pa ring umiiral sa puso ng marami.
Sana ang istorya ni Joven ay maging mata para sa marami — para sa mga may kakayahang tumulong, para sa mga nasa posisyon, at para sa atin na kayang magpasa ng kabutihan sa kapwa. Dahil minsan, kahit kaunting tulong lang ay pwedeng maging dahilan para hindi na kailangang maglakad ang isang amang kagaya ni Joven.
Gusto mo ba itong isalin sa isang tula, sanaysay, o tribute post? Pwede kitang tulungan gumawa.
