Isa rin ba kayo sa mga nag graduate na pansit at tinapay lang ang handa
..
Yung tipong mula grade 1 to grade 12 honor students ka pero lumalaban kaparin..Yung iba may mga tarpaulin at special ang handa kit walang awards pero sinusuportahan at pina proud nang family nila pero ikaw na naiiyak at nag kukunwaring nag sisilpon at di makatingin nang deritso sa mga taong nasa harapan mo kasi ayaw mong makita nila ang mga luha mo at ayaw mong makita ka nilang malungkot at tiniis mo yung mga luha mo..
Dipo ako naiiyak dito dahil sa kung anong handa meron ako naiiyak ako dahil iniisip ko after nito ay diko alam kung makapagpapatuloy pa ako gayong naghihina na ang lola at naiiyak ako dahil sa kabila nang hirap ay kinaya namin nang lola ko upang maabot ito at malampasan
..Ang daming nagtatanong bakit ako hindi nagpatuloy mag aral pati ang mga teacher at classmates ko dahil mas nasasayangan daw sila..Sorry diko kayo nasasagot nang deritsahan kasi hindi madali ang karanasan ko bilang studyante..
Isa ako sa mga studyanting masipag at lumalaban kit hirap at kapos sa pamasahe..Dumidiskarte at para- paraan lang para makapasok sa school,Inuutang ang baon kaya ang dahilan kung bakit ako nag trabaho sa maynila kasi nakikita ko ang lola ko na nanghihina na at nahihirapan na sa paglakad kaya napag isipan kung magtrabaho at mag ipon muna kasi ayukong makitang nahihirapan yung lola ko at baka dahilan pa nang ikamamatay nya kasi sya lang naman yung gumagawa nang paraan para makahanap nang baon at pamasahe ko araw araw at para makapagpatuloy pag aaral ko..
Subrang naranasan ko kung paano kami maliitin at abusuhin kasama ang lola ko na nagpapaaral saakin yung tipong dimo maibigay yung best mo sa school kasi mas naka focus ka sa ganap sa buhay mo at iniisip mo paano mo malalampasan ang situation nyo..
